Barwa dźwięku – jak ją rozumieć?

Barwa to subiektywnie odczuwana cecha dźwięku, która pozwala na odróżnienie dźwięków o tej samej głośności i wysokości, ale wytwarzane przez inne źródła. Innymi słowy – kiedy pianino i gitara zagrają dokładnie tą samą nutę, bez problemu usłyszysz różnice, gdyż oba instrumenty różnią się właśnie barwą dźwięku.

Od czego zależy barwa dźwięku? Skąd się bierze?

Barwa dźwięku, będąca kluczowym aspektem percepcji dźwiękowej, zależy od kilku istotnych czynników. 

Pierwszym z nich jest skład harmoniczny dźwięku, czyli zestaw częstotliwości, które w połączeniu tworzą unikalny dźwięk każdego źródła. Na przykład, dźwięk skrzypiec i dźwięk fortepianu, nawet o tej samej wysokości tonu, będą miały różny skład harmoniczny, co nadaje im rozpoznawalną barwę. 

Drugim elementem wpływającym na barwę jest sposób, w jaki te częstotliwości ewoluują w czasie. Chodzi tutaj o to, jak dźwięk się rozwija od momentu jego powstania do zaniku, co obejmuje zmiany w natężeniu i częstotliwościach. Na przykład, uderzenie w talerz perkusyjny generuje bogaty, złożony dźwięk, który ewoluuje w czasie na różne sposoby, w zależności od siły uderzenia i innych czynników. 

Kolejnym aspektem jest rezonans, który jest wynikiem wzmacniania określonych częstotliwości przez materiał i kształt źródła dźwięku. Na przykład, różne rodzaje drewna używane w skrzypcach mogą wzmacniać różne częstotliwości, nadając instrumentom unikalną barwę dźwięku. 

Wszystkie te czynniki, w połączeniu, definiują unikalny charakter dźwięku, dzięki czemu możemy rozpoznać i odróżnić różne źródła dźwiękowe.